Nadat we tussen de zwarte haren door ons hostel hadden gelokaliseerd, wisten we niet hoe snel we op zoek moesten naar onze Belgische vrinden. En toen we die vonden, was het weerzien vertrouwd, en sijpelde het langzaam tot ons door. Dit is het land van Jet Li. En nog 1.353.820.999 anderen. Dit is China.
In de eerste vijf weken nadat we in een Beijingse hutong ons Belgische biertje dronken, legden we de volgende route af:
En tijdens die route stopten we zo nu en dan, bijvoorbeeld in:
A - Beijing: waar we door steegjes slenterden, over de Muur marcheerden, en deVerboden Stad visiteerden
B - Pingyao: waar we veel uren horizontaal doorbrachten, liggend op ons authentieke kàng bed
C - Xi'an: waar we de strijd aangingen met de meer dan 8000 terracotta warriors
D - Hangzhou: waar we ons een week als local konden gedragen dankzij de gastvrijheid van Peter en Amei
E - Shanghai: waar we ons naar 474 m lieten lanceren in het World Financial Center
F - Shuhe: waar we de massa's van Lijiang aan ons voorbij lieten gaan
G - Shangri-La: waar we in Tibetaanse sferen op hoogtestage gingen
H - Tiger Leaping Gorge: waar we de diepste kloof ter wereld uitklommen
I - Dali: waar we... Little Britain keken. En dan niet slechts één aflevering.
En dan China. Wat vinden wij van dit monsterlijk grote land. Enkele notities.
De kracht van 'de' Chinees zit hem in de massa. De steden zijn wespennesten. Voor ons compleet onbekende steden worden bewoond door miljoenen mensen, op elkaar gestapeld in megaflats. Ter vergelijking: Amsterdam heeft ongeveer 800.000 inwoners. Voor China is dat slechts een dorp. Je kunt je pas voorstellen hoe deze massa aanvoelt als je op een weekenddag een toeristische attractie bezoekt. Je struikelt dan over busladingen dagjes-Chinezen met gids. De AH XL op zaterdagmiddag is er niets bij.
Dan de Chinese draak. Die wordt niet geboren uit een ei, maar uit de diepste gewelven van de luchtpijp. Met een krachtige gorgel wordt hij naar boven geroepen, om vervolgens het licht te zien op de stoep, in een plantenbak, of op de vloer van de bus. We kunnen er nog niet aan wennen.
Veel kleine kinderen dragen hier broekjes zonder bilnaad. Zo kunnen ze te allen tijde ongestoord hun behoefte doen, zonder Pampers vol te pissen.Geen goeie voor Pampers, wel voor de portemonnee en het milieu. Wellicht een idee voor onze barende vrienden?
Maar wat is het reizen een fantastische, en vooral bijzondere ervaring! Vanaf het vertrekpunt Moskou zie je het landschap en de mensen veranderen. De diversiteit in de cultuur en natuur is immens. Je ontmoet vele mooie mensen die je in de meeste gevallen hartelijk welkom heten. Je begint je te realiseren dat je als mens (te) snel geneigd bent een oordeel te vellen over andere gewoontes, normen en waarden. Maar eigenlijk ben je niet in staat een objectief oordeel te geven. We kunnen de wereld namelijk alleen maar bekijken vanuit ons eigen perspectief, onze cultuur. En nu we dan toch zo ver verwijderd zijn van onze eigen cultuur en omgeving geeft ook dat weer stof tot nadenken.
Wat we ook merken is dat het vakantiegevoel voorbij lijkt te zijn. Na zo'n twee maanden reizen is voor ons een nieuwe fase aangebroken. We merken dat we meer observeren, in plaats van visiteren.
Overigens zijn China en Google niet de beste vrienden. We hebben de grootste moeite met het bereiken van onze site. En uploaden van foto's gaat tergend langzaam. Het tweede verslag van China zullen we waarschijnlijk pas begin november plaatsen.
De planning hier in China voor de resterende twee-en-halve week is als volgt: Kunming - Guilin en omliggende natuurgebieden - Guangzhou.
Hieronder wat impressies.
 |
| Monsterlijke ingang van de Verboden Stad |
 |
| De Muur |
 |
| Pingyao |
 |
| Gepensioneerde soldaten |
 |
| De studenten(vr)eetstraat in Hangzhou |
 |
| Shanghai bij nacht |
 |
| Achterbuurt van Shuhe |
 |
| Bijna in Tibet... Shangri-La |
 |
| Wild in de Tiger Leaping Gorge |
 |
| Doodsangsten van Marianne |
 |
| Uitzicht |
 |
| Afscheidsdiner in mama's keuken |
